Kaapstad!

Ja, weer een kort en krachtig berichtje van ons!
We beginnen weer netjes bij het begin, namelijk Hermanus. We sliepen, zo geldbewust als we zijn, in een dorm. Er was verder alleen een stelletje in de kamer. We dachten dat wel te overleven, maar niets bleek minder waar toen jut en jul bij elkaar in bed doken. Mensen het is echt gebeurd, wij stonden met onze bek vol tanden. Toch hebben we die nacht ook weer overleefd. De volgende dag was het dan eindelijk zo ver, we gingen met de boot de oceaan op om walvissen te kijken. We hadden een grote boot met vrij weinig volk erop dus we hadden lekker de ruimte. Er kwam alleen geen eind aan het varen, we gingen maar verder en verder die zee op. Na drie kwartier was het raak, we hadden walvissen in het vizier! En niet zo maar wat walvissen het was walvissenporno! Het is paartijd hier in Afrika, de mannetjes duiken dan met z’n allen op één vrouwtje dat braaf op haar rug drijft. Wij hebben het geluk gehad om hier getuige van te zijn. We hebben wel vijf mannetjes gezien en dus één vrouwke en dat op maar 6,15 meter afstand. Er was een hoop actie te zien en geluiden te horen. Het was echt bizar gaaf. Het is Pimiek gelukkig ook gelukt om een paar foto’tjes te maken, die zullen we met alle liefde voor jullie posten. Omdat het zeer intieme kiekjes zijn zijn deze helaas alleen geschikt voor meerderjarigen. Over de terugweg naar de haven kan ik jullie helaas niet veel melden, want toen hing ik weer gezellig over de reling mijn lekkere ontbijt aan de walvissen te voeren.
Nu we het toch over walvissen enzo hebben. Pimiek die ziet om de haverklap dolfijnen, walvissen en/of zeehonden in het water. Maar dit gebeurt altijd net als ik even niet kijk. De frustratie wordt mij af en toe te veel… Snik snik…
Na Hermanus zijn wij gelijk doorgereden naar Kaapstad. Om bij het hostel te komen is mijn hellingproef vaardigheid zeer op de proef gesteld. Wat is het daar stijl zeg, echt niet normaal. Hier hebben ze ook het heerlijke systeem dat je bij elk kruispunt eerst stil móet staan, voordat je verder gaat. Dat betekent dus ook als het heel stijl is en er na elke 10 meter een kruispunt is. Ondanks deze grote uitdaging zijn wij toch schadevrij bij het hostel aangekomen. We zijn vervolgens weer de auto in gesprongen en via een super mooie weg langs de kust naar de pinguïns gereden. (Houtbaai, Chapman’s Peak Drive en Simons Town) De Chapman’s Peak Drive was echt super gaaf. Vanaf hier had je mooi uitzicht op de kust. Bij Simons Town zagen we overal pinguïns lopen, dat was echt super vet! Ze zaten onder auto’s, in de bosjes, op de weg en op het strand. Ze waggelden maar wat heen en weer. Echt geniaal. De toeristische pinguïn centrum was al gesloten, dus hebben we in de buurt gelopen. Die avond hebben we in onze dorm een leuk meisje ontmoet uit Cambridge en na een slaapliedje van mij is iedereen vredig gaan slapen.
De volgende dag zijn we meteen weer naar de pinguïns gereden via dezelfde mooie route. We konden er geen genoeg van krijgen. We hebben een hoop pinguïns gezien. Helaas viel het pinguïncentrum wel erg tegen, dat raden we jullie dus niet aan. We waren blij dat we die avond er voor wel ècht wilde pinguïns hadden gezien. We zijn vervolgens doorgereden naar Cape Point dit is een natuur reservaat waar je doorheen kan rijden. We hebben hier ook weer veel dieren gezien; struisvogels, apen, herten en een rotskonijn. Die rotskonijn is me toch een lelijk beest, net een dikke cavia. Hier was ook weer een uitkijkpunt bij de lighthouse en een restaurant. Dus wij heel enthousiast naar boven gerend op zoek naar het restaurant. Na die hele klouterpartij kwamen we boven aan en bleek het restaurant beneden naast de parking te zijn. Sta je dan met een hongerige Pimiek op een berg, dat kan ik jullie niet aanraden. Toch hebben we ons toeristische rondje gedaan. We hebben zelfs vrijwillig nog aan de andere kant een stukje naar beneden gelopen om daar ook te kijken. De route gaf aan dat het een wandelroute van 1,5 uur was. Dus wij hongerig en al aan die tocht begonnen. We hebben het maar liefst in 1 uur en 26 minuten gedaan. Toen vonden we het mooi geweest en is Pimiek in haar pinguïnloopje naar beneden gerend. Daar hebben we in een sjiek restaurant met prachtig uitzicht fish and chips en calamari gegeten.
Die avond stond er nog een leuke verrassing op ons te wachten. We sliepen nu in een andere dorm in hetzelfde hostel en wie oh wie sliep er boven Pimiek?! Het stelletje van de dorm in Hermanus. Weer lekker knus in één bedje.
Eergisteren hadden we een mooie dag gepland: beginnen met het Robbeneiland, daarna naar de Tablemountain met de kabelbaan naar boven. Wij met volle moed helemaal vanaf het hostel naar de haven gelopen om de boot te nemen naar het Robbeneiland. Was de boot tot en met maandag vol gereserveerd (het was donderdag). Maar volgens het hostel is reserveren echt niet nodig hoor… Pff Nou dan maar naar de Tablemountain… De weg was niet goed aangegeven dus we konden het al niet in één keer vinden, gelukkig heb ik Pimiek de navigator en hebben we het wel gevonden. Onderweg gebeurde er een ongeluk echt letterlijk voor onze neus. Gelukkig was het alleen blikschade. Na al die verhalen met dodelijke verkeersongelukken hier viel het dus mee. Nou aangekomenbij de kabelbaan, is het zo bewolkt dat de hele berg verstopt zat in de wolken. We zijn dus niet eens naar boven gegaan. Voor als jullie de tel kwijt zijn: dit was grote tegenvaller nummer 2. Toen zijn we met een andere Hollander naar museum District Six geweest. Een museum over district 6, wat vroeger een zwarte buurt was en volgens de blanken helemaal plat moest worden gegooid om het blank te maken. De oorspronkelijke bewoners zijn allemaal hun huizen uitgezet en staan nogsteeds op de wachtlijst voor een woning van de overheid ter compensatie. De meeste mensen zijn dus allang overleden. Een man die het zelf heeft meegemaakt zat een klasje nie-blankes kinderen hierover te vertellen. Dit was heel interessant omdat die man het zelf had mee gemaakt maar ook om te zien hoe nie-blankes nu over de apartheid wordt verteld. Na het museum wilden we het centrum onveilig maken, dat is eigenlijk maar één straat: Long Street. We vonden dit alleen wel tegenvallen, dus zijn snel weer vertrokken. Dit wa steleurstelling nummer 3. Op naar de volgende plek om mooie foto’s te maken, deze keer om naar de Table Mountain te kijken. Nou halverwege zijn we maar weer omgekeerd omdat de Table Mountain weer in de wolken verdwenen was. Teleurstelling nummer 4. Ja wat doe je dan?! Dan ga je naar je hostel terug en ga je in de bar zitten. Na een paar drankjes probeerden we het meisje van Cambridge over te halen om met een groepje mee te gaan op stap. Zij wilde alleen niet omdat zij de volgende dag met haaien ging zwemmen. Dus ik deed een voorstel aan haar: als jij mee gaat stappen met ons gaan wij morgen met je mee met haaien zwemmen. Maar ze gaf niet snel toe. Laat ik Pimiek heel eventjes alleen met haar, kom ik terug heeft Pimiek een deal gesloten: Pimiek en zij gaan niet mee op stap, maar wel morgen naar de haaien. Ja daar sta je dan… Haar laat ik dus geen moment meer alleen. Ik ben toch maar met de rest op stap gegaan met het heerlijke vooruitzicht dat ik om 6 uur op moest staan. Het was dus maar een kort nachtje. In de keiharde regen reden we weer helemaal terug naar waar we een paar dagen eerder al waren geweest. Na een rit van 2 uur komen we daar aan. Gaat de trip niet door, door het slechte weer is het te gevaarlijk op zee. Ja daar sta je dan… Ik zeg niks. Pimiek was heel erg teleurgesteld, ze wilde namelijk heel graag de haaien onder water zien en dit was de laatste mogelijkheid om het te doen. Dus nu gaan we volgend jaar maar weer terug naar Zuid Afrika.
Toen zijn we maar naar Franschhoek en Stellenbosch geweest. Deze gebieden staan bekend om alle wijnvelden. Pimiek is ernaartoe gereden. In de bergen heeft ze even een noodstop moeten maken omdat mijn maaginhoud weer omhoog kwam. De strakke bochten kan ik niet hebben als ik zelf niet rijd, dus ben ik daarna toch weer zelf gaan rijden. We zijn even gestopt bij een wijnboerderij. Het zag er allemaal prachtig uit. Er zit een hoop geld daar in de wijnen. De landhuizen zagen er allemaal prachtig uit en het centrum was echt mooi. Stellenbosch is meer een studentenstadje. We hebben er een poging gedaan om te shoppen. Er zijn hier alleen heel veel winkels met hele slechte kwaliteit kleding, dus we hebben niet veel gevonden. Wel is het me gelukt om binnen één uur twee keer de kamersleutel kwijt te raken. Nu maar hopen dat deze ezel zich niet drie keer aan dezelfde steen stoot.
In de avond heb ik na een hoop gezeur Pimiek eindelijk van haar luie kont afgekregen om uit eten te gaan. Ik had een restaurantje gezien op 200 meter van het hostel en wie wil er met de auto?! Ja jullie hebben het allemaal in één keer goed: Pimiek. Na een hoop hele goede argumenten van mij zijn we toch maar gaan lopen. Het restaurant was echt gezellig, het was heel knus en serveerden Zuid Afrikaans eten en schonken wijnen uit de streek. Pimiek had weer een bord met verschillende Zuid Afrikaanse gerechten en ik had iets met vlees en bot. We hebben de ober even zijn ogen uit laten wrijven toen hij zag wat wij allemaal op konden. We hebben heerlijk gegeten en gedronken. Aan het eind van de avond kwamen we op een totaal van 3 keer dat Pimiek een klap heeft gekregen van de ober. Haha We hebben ons echt prima vermaakt.
Vandaag zijn we van Kaapstad naar Durban gevlogen. Eindelijk hebben we weer lekker zonnig en droog weer. Ook hebben we weer een nieuwe huurauto opgehaald. Na de mevrouw van de verhuur goed geirriteerd gekregen te hebben, hebben we dan toch een redelijke auto meegekregen. We hebben besloten weer geen gps te nemen tot dan toe hebben we ook alles gered met alleen een kaart. Sinds vandaag denk ik alleen dat Pimiek tot nu toe met goed geluk de juist weg heeft aangewezen. Vandaag heb ik haar de volgende teksten horen mompelen: ik heb echt geen idee waar we zijn, deze straat staat ook al niet op de kaart, hè waar is die straat nou. Vandaag heb ik haar ook het volgende horen zeggen: probeer hier maar links, hier de tweede rechtdoor, hmm probeer eens rechts, kijk uit stapel! Nou als één van jullie hier iets mee kan achter het stuur ben je echt goed. Ondertussen ben ik er wel achter wat ze met stapel bedoelt, want dat roept ze steeds bij een drempel. Ze begint haar eigen brabbeltaaltje te maken net als de Zuid Afrikanen doen. Na een omweg hebben we het hostel gevonden. Het ligt direct aan het strand, dus Pimiek is na het inchecken natuurlijk met haar pinguïn rennetje naar het strand gehobbeld. Het was alleen een beetje jammer dat de zon al achter de berg verdwenen was en de zee zo wild was dat we er niet in durfden. Dus wat doe je dan?! Op weg naar de stad om nog wat marktjes af te lopen. Nou hoe mijn persoonlijke navigator vandaag werkte heb ik jullie net verteld. Na een paar rondjes gereden te hebben besloten we maar terug naar het hostel te gaan. Wat wij van het centrum van Durban hebben gezien was niet mooi te noemen. Het was er een ontzettende bende, veel mensen op straat en overal lag afval. De weg bizar groot, 5 rijbanen éénrichtingsverkeer. Drie van de banen stonden vol met kleine busjes die hier dienen als soort taxi/bus. Hier duiken gewoon zoveel mogelijk nie-blankes in en worden dan één voor één ergens afgezet. Die busjes zijn een gevaar op de weg, ze stoppen gewoon midden op de snelweg om iemand af te zetten of op te pikken, ze rijden door rood, ze slingeren maar over de weg en ze zullen nooit voor je afremmen. Echt verschrikkelijk. We hebben onze ogen wel uitgekeken in het centrum er was zo veel bedrijvigheid en het leek allemaal boezie woezie. Het was zo’n bende dat ik er nieteens van opkeek dat er inene vanaf een brug over de weg een glazen fles vlak voor onze auto naar beneden werd gegooid. Veilig en wel zijn wij weer terug in het hostel.
Morgen rijden we naar Huwluhuwlu of iets in die richting. Daar hebben ze een natuur reservaat met volgens Pimiek witte eenhoorns, toch heb ik het vermoeden dat het neushoorns zijn.. We slapen daar in de boesch boesch van huwluhuwle dus zullen dan helaas geen berichtjes kunnen posten.