The real wildlife!

Jullie hebben wat gemist man! De nacht voordat we naar het natuurpark gingen hoorde ik een auto alarm afgaan. Dus ik naar de auto gerend, ging ons alarm af. Ik zag alleen niemand en snapte niet waarom dat ding afging, dus ben maar weer mijn bed ingedoken. Om zes uur in de ochtend hoorde ik hem weer afgaan, dus lekker in mijn sexy pyjama er weer heen gerend. Daar hoorde ik van de receptioniste dat het alarm de hele nacht elk uur afging. Dat is nie goed nie. Dus de autoverhuur maar gebeld. Moesten we helemaal Durban in om de auto te verwisselen, daar ging weer een paar uur verloren. We baalden als een stekker. Dus voordat we dat gingen doen zijn we nog even naar het strand gegaan. Pimiek waagde een zwempje. Al snel kwam de kustwacht al fluitend aanrennen. Pimiek reageerde natuurlijk niet. De kustwacht gaf het op een gegeven moment op en kwam mijn hulp inschakelen. Ik had maar één keer “Pimiek” nodig om haar aandacht te krijgen. Zo zie je maar dat mensen heel goed af te richten zijn.
Nu hebben we wel weer hetzelfde bakkie als vorige week: een Toyota. Met het nieuwe bakkie onder onze kont konden we de tocht beginnen naar Hwuluhwlu. Met Pimiek als navigator hebben we het weer in één keer gevonden. Eenmaal daar aangekomen moesten we ons aanmelden en konden meteen de poort door. Op de weg naar onze accommodatie kwamen we al neushoorns tegen! Echt super vet! We overnachtten in een schattig hutje die ik nog best lux vond ook. Na ons onderkomen voor de twee nachten geinspecteerd te hebben zijn we snel weer de jungle ingetrokken. We hadden de avond van ons leven, we zagen zo veel dieren. Van olifanten tot neushoorns. De volgende dag was wel echt het toppunt. Die dag hebben we zoveel dieren van zo dichtbij gezien dat ik ervan ging fluisteren. We hadden in de verte olifanten zien lopen, dus wij besloten er opaf te gaan. Het was nog een heel eind over een onverharde weg die door de jungle slingerde. Op een gegeven moment kwamen er uit het niets 17 olifanten uit de bosjes en ze liepen met zijn allen 2 meter achter onze auto langs. Het was echt super gaaf en spannend tegelijk. Het blijven toch wilde dieren. We gingen helemaal los, echt machtig mooi! Na dit hoogtepunt reden we weer ergens over een onverharde weg toen Pimiek in ene in mijn arm begon te knijpen. Bleek ik vlak langs een neushoorn te zijn gereden die in de bosjes verborgen was, hij stond maar een meter naast het bakkie en hij was erg van ons geschrokken net als Pimiek. Wij zijn natuurlijk even achteruitgereden en gaan kijken. Kwamen moeders en kinders ook inene naast de auto staan. We konden geen kant op, echt mega vet! Later kwamen we neushoorns tegen die aan het drinken waren uit een plas water. Het was echt een prachtig gezicht met de natuur eromheen en nog een paar zebra’s. We hebben hier natuurlijk een paar kiekjes van gemaakt, dus die posten we nog een keer. Na deze hoogtepunten kwam er nog één! Ik zag een gele vlek door de bosjes en snel de rem ingetrapt. Kwam er een leeuw de weg op lopen! Ja echt, een leeuw! Het was een vrouwtje met honger. Ze was overduidelijk op zoek naar een prooi. We zijn stilletjes blijven zitten, we verwachtten namelijk nog meer leeuwen. En inderdaad al heel snel kwam het mannetje ook aanlopen. BAM, weer één van de big five om af te vinken. Onze dag kon echt niet meer stuk. Kwamen we ook nog giraffen tegen tien meter van de auto af.
Het was prachtig om die dieren in het wild van zo dichtbij te zien. We konden zien hoe ze gewoon hun ding deden. Ze negeerden ons vrij veel. Af en toe zag je er één ons in de gaten houden, maar verder deden ze hun eigen ding. Wat ook heel mooi was om te zien is dat veel dieren gezellig langs elkaar heen leven, zoals neushoorns, giraffen en zebra’s. We hebben er een paar dagen voor om 6 uur moeten opstaan, maar het was het echt zo waard.
Vandaag zijn we naar Swaziland gereden. Bij de grensovergang hadden we bij de poort onze papier laten zien. De vrouw keek er nauwelijks naar, wat wij al raar vonden. Dus wij doorgereden. Bleek dat we ergens op het terrein ons paspoort hadden moeten laten stempelen en nog eens laten controleren bij een tweede post. Maar wij zijn gewoon langs beide posten gereden. Dus wij weer gezellig tegen de richting in terug, hebben we onze paspoorten laten stempelen. Toen wilden we weer verder rijden. Kwam er een zeer vriendelijke mevrouw naar ons toe met de vraag waarom wij tegen de richting in kwamen rijden. Dus wij uitleggen dat we niet wisten dat we daar stempels moesten laten zetten. Toen kwam ze met de beste vraag ever: “Hoe ben je langs mijn beveiliging gekomen?” Haha ik zal het jullie vertellen, we zijn er gewoon langsgereden. Nou dat wilde ze niet geloven, want ze beweerde haar post heel goed in de gaten te houden. Kortom het was onze schuld dat haar beveiliging niet goed was. De vrouw was niet bepaald vriendelijk en ik keek maar naar haar blaffer in haar broek, dus ik ben maar rustig gebleven. Nou toen we eindelijk door mochten rijden reden we door de poort Swaziland binnen. Ik reed rustig het terrein af. Werden we aangesproken door een man, waar ik geen zin in had. Ik verstond hem maar niet en dacht dat hij ons iets wilde verkopen, dus ik zei: “Nu ga ik weer verder rijden hoor.” Ik had het nog zo gedaan ook. Bleek deze brabbelende meneer van de douane te zijn en bleek dat we nog een paar zaken moesten afhandelen voor we het land verder inmoesten. Nou wij hadden het niet meer, waren we eerst bijna illegaal Zuid Afrika uitgegaan om vervolgens bijna illegaal Swaziland binnen te gaan. De douane werkt hier even hard als de rest van de bevolking, wat dus tot dit soort tafferelen leidt.
Dus wij met goede moed richting Manzini gereden. Staat er inene een mafkees van de politie op de weg met het teken dat we moeten stoppen. Zo braaf als we zijn dacht ik eerst zal ik gas bijgeven?! Nou laten we toch maar even kijken wat deze meneer te melden heeft. Hij kwam met het goede nieuws dat we op beeld stonden. Nou dat geloofden we natuurlijk niet. De meneer met de camera liet het ons geduldig zien. Ik bleef echter ontkennen dat wij de licht blauwe toyota waren in beeld. Dat bakkie reed namelijk maar liefst 74 km waar je 60 mag. Zoiets zou ik natuurlijk nooit doen. Maargoed de man bleef aardig dus ik trok mijn portemonnee. Kostte die 14 km per uur mooi wel 60 Rand of te wel 6 euro. Daar ging mijn budget voor het avondeten. Toch hebben we er 50 Rand van kunnen maken. Hier wilde ik natuurlijk wel een bewijsje van en een kopie en een kiekje van. We staan prachtig met de politie op de foto. Nadat Pimiek ten huwelijk is gevraagd zijn we met veel gelach weer verder gereden.
Swaziland is weer een ander soort Afrika als Zuid Afrika. Het is meer wat wij van Afrika hadden verwacht: hutjes, kleine scholen en geen blanken. We gingen even water halen in een supermarkt in een dorpje. Nou de mensen keken hun ogen uit, ze bleven maar naar onze bescheiden kontjes kijken en niet te vergeten naar mijn prachtig witte benen. Na een korte zoektocht hebben we een sober hostelletje gevonden waar we weer als enige in een dorm slapen. Dus weer een goedkoop nachtje in een grote kamer.
Vandaag was eigenlijk de laatste dag dat we souvenirs konden kopen. Dus hebben we natuurlijk onze kans gegrepen. We zijn naar een handcraft marktje gegaan. Met heel veel kraampjes met souvenirs. Wij waren de enige klanten daar, dus je begrijpt wel hoe dat ging. Bij elk kraampje werden we aangesproken. Het afdingen gaat hier toch anders dan wij gewend zijn van Azië. In Azië komen ze je achterna met een betere prijs als je uiteindelijk weg loopt. Maar hier leek het wel of ze het geld niet nodig hadden. Ik heb wel een mooi beeld gekocht voor een mooi prijsje en Pimiek gaat er morgen nog één kopen.
Midden in het typen van deze blog moest ik weer naar buiten rennen. Bij de nieuwe auto ging nu ook zonder reden het alarm af. Nu maar hopen dat het maar eenmalig is. Morgen gaan we naar Krugerpark! Hopelijk zien we daar net zoveel of zelfs nog meer gave dieren van even dichtbij of zelfs dichterbij!
P.S. We hebben problemen met het posten van foto's, deze blijven jullie dus van mij tegoed houden.